Ruhumuzun beynidir. Baskın olduğu zaman insanın kendisiyle hesaplaşmasıdır. Soyuttur... Ama somut şeyleri doğurur....

En son psikoloğumla aramızda geçen diyalog:
- Çok vicdan yapıyorum!.. Ve bu beni olumsuz anlamda çok etkiliyor. Acımasız olamıyorum ve hem iş hayatımda hem ikili ilişkilerim de otorite kuramıyorum...
- Sinan, aylardır bu konuyu konuşuyoruz, ve git gide vicdanın seni daha fazla etkisi altına almaya başlıyor.
- Kurtulmama yardım et!
- Ben Tanrı değilim. Elimde olsa inan kendiminkinden kurtulurdum.
- En azından vicdanımı biraz azalt. Etkisinde kalmamam gereken durumlar oluyor, ve karar mekanizmam felç durumuna geçiyor. Hap ver bir şey ver psikiyatriye yönlendir bir şey yap!
- Vicdan öyle bir şeydir ki ya vicdanlısındır ya da vicdansız. Bunun boyutu işte önemli, üzgünüm istersen bir arkadaşım var.... bla bla bla

Ben beceremedim, hayır demeyi 30 yaşıma yaklaştığımda hala öğrenememişken üzgünüm arkadaşlar vicdan bazen çok iyi bir şey olamıyor...